Jak na wstępie, sytuacja kiedy nie widać statusu ludzi sukcesu na pierwszy rzut oka, nie jest rzadkością. Często milionerzy, influencerzy i gwiazdy nie chodzą na co dzień wystrojeni. Wchodzą do salonu samochodowego czy butiku zegarkowego w dresie i dokonują zakupów na olbrzymie kwoty. Czy nie zależy im na wizerunku?
Zagadnienie jest dodatkowo o tyle ciekawe, że na ogół podświadomie (lub nawet świadomie) przypisujemy ludziom dobrze wyglądającym pozytywne cechy charakteru. Mówi o tym efekt aureoli.
Pracę traktującą o efekcie czerwonych trampek* opublikowano w Journal of Consumer Research. Autorzy przekonują, że osoby, które mają naprawdę wysoki status, nie muszą tego udowadniać. I nie muszą przestrzegać dress code’u.
Moim zdaniem, najłatwiej wspomniany efekt można porównać do dążenia, aby wyglądać starzej, dojrzalej, kiedy jeszcze byliśmy nastolatkami. Wtedy każdy chciał się jawić jako osoba dorosła (i nie chodziło tylko o zakup alkoholu). Kiedy już się wejdzie w dorosłość – ta chęć jest mniejsza. Bo nie musimy udowadniać, że jesteśmy dorośli. W końcu naprawdę jesteśmy.
Osoby o najwyższym statusie zwyczajnie nie muszą aż tak zabiegać o wizerunek. Bo nie potrzebują „szaty która ich ozdobi”. To oni „zdobią szatę” – dochodzi wręcz do sytuacji, że w ślad za niechlujnym ubiorem jakiejś gwiazdy powstają nowe trendy.
Nieprzestrzeganie dress codu może też być wyrazem manifestacji – władzy, pewności siebie, czy też jakichś wartości lub budowania wizerunku (np. Steve Jobs, który w pewnym sensie chciał być odbierany jako buntownik). W wielu firmach, szczególnie technologicznych, pracownicy „na froncie” i menedżerowie ubierają garnitury, podczas gdy najważniejsza osoba zakłada jeansy i t-shirt.
Czasami ktoś nie kojarzy pewnej osoby, nieważne jaki by miała status. Jeżeli tej osobie mimo wszystko zależy na statusie – dobrze jednak postarać się o nienaganny wygląd.
Podobnie rzecz się ma z ubiorem na daną okazję. To, że na co dzień do pracy możemy przychodzić ubrani casualowo, a nawet na sportowo, nie oznacza, że na ślub znajomego pójdziemy ubrani równie „na luzie”. Pewne rzeczy po prostu się nie godzą.
Mike Tyson opisywał sytuację, w której został zlekceważony przez sprzedawcę u dealera samochodowego. Z kolei w podcaście Przemka Górczyka Marek Zimniak (właściciel Roya Watch) opowiadał o tym, jak zlekceważył majętną osobę, bo nie wyglądała na taką. Sprzedawca, kiedy oceni klienta tylko i wyłącznie przez pryzmat ubioru i zegarka na ręce, często dużo straci. Dlatego w sprzedaży należy szanować każdego klienta i do każdego podchodzić z zaangażowaniem.
Podsumowując, nie warto oceniać „książki po okładce”. Z drugiej strony czasami stereotypy i uproszczenia poznawcze są pomocne. To jak w końcu jest? Cóż, życie nie jest czarno białe. Czy ktoś mówił, że będzie łatwo?
*Silvia Bellezza, Francesca Gino, Anat Kein, The Red Sneakers Effect: Inferring Status and Competence from Signals of Nonconformity, Journal of Consumer Research.
Zapewne zauważyłeś, że wiele bogatych ludzi wcale nie wygląda na bogatych. Z kolei atrakcyjne aktorki często mają zdjęcia w powyciąganych dresach. Czy oni nie dbają i wizerunek? Dowiedz się,…
Dzisiejszy wpis na blogu będzie kontrowersyjny. Jednak może podziałać jak zimny prysznic. Niezbyt przyjemny, ale potrzebny. Można powiedzieć, że interesowałem się propagandą sukcesu „zanim to było modne”. Czytałem…
Niektórzy przez benefit rozumieją „owocowy czwartek”, inni zaś – dom na własność po 5 latach pracy. O niestandardowych świadczeniach piszę w najnowszym Business Life Polska. Dodatkowo – o śnie,…
W tym tekście przedstawiam esencję na temat quiet quittingu i potencjalnych zagrożeń. To ważne, bo statystyki są przerażające. Chociaż napisałem cały artykuł o quiet quitting, mam świadomość, że…